Het is altijd lastig om kwetsbaar te zijn. En een blog op een website is wellicht niet de beste manier hiervoor… Maar goed, dit is een noodkreet. De ruimte en vooral de middelen om veel tijd te nemen voor een strategische ‘beste’ aanpak hebben we niet. En omdat we weten en merken dat er veel mensen zijn die ons werk belangrijk vinden, toch deze oproep…
Gisteravond waren we op een ouderavond waar ongeveer 70 ouders aanwezig waren. Weerstand komen we eigenlijk nooit tegen, maar gisteravond wel. Hoe dat komt? De afgelopen Week van de Lentekriebels (voorjaar 2023) heeft ouders nog meer bezorgd gemaakt. ‘Is dit de informatie die onze kinderen wordt gegeven?’ vragen ze zich af. Ouders hebben argwaan voor mogelijke normatieve voorlichting vanuit de overheid. Ze maken zich zorgen over wat aan hun kinderen wordt verteld, of dat hun kinderen een bepaalde kant op worden gedrukt.
Om heel eerlijk te zijn, kunnen we ze niet altijd ongelijk geven. In het eerste boekje dat ze uit de schoolbibliotheek pakken met een regenboog op de voorkant, zegt een jongetje tegen zijn vader dat ‘hij later homo wil worden’, ze lezen het nieuws over een drag queen die in de bibliotheek voorleest, ze horen dat er op hun basisschool Paarse vrijdag wordt gevierd of bijvoorbeeld dat sexting ‘erbij hoort’ of ‘leuk en spannend’ kan zijn.
Ouders zien de gevolgen van de spagaat waar de voorlichter en de overheid in terecht kunnen komen: het lobbyen voor seksuele rechten is niet hetzelfde als het inzetten op seksuele gezondheid. (Ondanks dat ze elkaar raken en in elkaars verlengde kunnen liggen.) Terecht maken ouders zich zorgen of dit niet met elkaar wordt verward. Over de ruggen van, zo ervaren zij het, hun kinderen.
Ondanks de weerstand, konden we gisteravond goed afronden. We gaan in gesprek en vertellen over onze stichting (en dat we niet ‘van de overheid’ zijn), ons werk, onze drijfveren, onze kernwaarden en (natuurlijk) het materiaal. Aan het eind van de avond zei een ouder: ‘Ik had veel vragen en zorgen, maar nu ben ik gerustgesteld.’ En een andere ouder vertelde: ‘Ik ben blij dat de school kiest voor Veiligwijs, deze methode past veel meer bij hoe ik mijn kinderen wil opvoeden.’ En dat gebeurt heel vaak. Scholen die blij zijn met ons werk, en merken dat ze met ons materiaal kunnen aansluiten op de diversiteit in de klas.
Het geven van seksuele voorlichting is een hele uitdaging. Zeker ook in Nederland, waar het gesprek – helaas – vaak al snel een gepolariseerd debat wordt. Terecht kritische vragen of zorgen worden al snel weggewimpeld en het is – helaas – lastig om goed, inhoudelijk naar de voorlichting te kijken. Toch geloven wij dat het anders kan. Dat er meer aandacht kan en moet komen voor veilige relatievorming. Meer aandacht voor het aansluiten op verschillende persoonlijke, culturele en religieuze aspecten tav seksualiteit en voor belangrijke waarden, kaders, aandachts- en uitgangspunten. En ja, we denken ook dat het nodig is om (hoe spannend om te zeggen ook) huidige maatschappelijke ontwikkelingen op het gebied van seksualiteit kritisch te volgen.
De afgelopen vijf jaar konden we veel voor elkaar krijgen. Veel op vrijwilligersbasis, later met onmisbare steun van derden. De lesmethode Veiligwijs is ontwikkeld en daar werken inmiddels tachtig scholen mee. Maar nu komen we klem te zitten. Het werk is teveel: scholen ondersteunen, trainingen geven, ontwikkelingen in de samenleving bijhouden, zichtbaar zijn op sociale media. Nieuwe materialen ontwikkelen (waar de scholen om vragen), het materiaal up to date houden, media informeren… Zelfs als we de extra werkzaamheden en kansen laten liggen, wat we al doen, is het nog steeds te veel werk voor ons kleine team. Want wat je verlangens en intenties ook zijn, het moet wel haalbaar blijven.
Het verschil dat we zouden willen maken, kunnen we niet maken. De mensen, de bevlogenheid en betrokkenheid, die zijn er wel. Maar de middelen om met hen aan het werk te gaan zijn er niet.
Juist omdat we zo regelmatig horen hoe goed het is dat we er zijn, doen we deze oproep. Want veel mensen die zeggen hoe goed ze het vinden dat we er zijn, hebben geen weet van wat het ons kost, en van wat ervoor nodig is.
Op dit moment zijn we hard op zoek naar enkele major donors die een unlabeled grotere bijdrage willen en kunnen geven. Zo wachten er bijvoorbeeld inmiddels al enkele scholen op aanvullend materiaal (dat afgelopen zomer op is gegaan) en dat we opnieuw moeten ontwikkelen. Vanuit de eerste steun om door financiële middelen met meer mankracht aan het werk te gaan, zal weer de ruimte ontstaan om verder te kunnen kijken en projecten aan te vragen (bijvoorbeeld via labeled funding).
Ken of ben jij iemand die ons werk belangrijk vindt in Nederland en in de gelegenheid is om ons te steunen? Mogen we op jou leunen en samen optrekken om te blijven investeren in veilige relatievorming van kinderen en jongeren? Natuurlijk kunnen we je uitgebreid vertellen over ons werk en betrokken houden. Denk je ons verder te kunnen helpen, neem dan gerust contact op. We lichten het graag persoonlijk toe.
(Voor financiële informatie kun je onze jaarverslagen op de website bekijken, of dat kunnen we persoonlijk toelichten.)
